bu şehir

evde oturup hayatın sana gelmesini beklemek mi hayat?
yoksa sirkelenip ayağa kalkmak mı?
ya kalkacak halim yoksa ya bıkmışşsam
neyin bıkkınlığı bu bilmiyorum.biliyorum aslında gurbet miydi beni bu kadar yıkan?yoksa yalnızlık mı?
yanımda olmayanlar ulaşamadıklarım mı?
neydi bu yılgınlık?26 yaşında kendini hayattan soyutlamak ?
evet evet biliyorum tek derdim gurbet.sevdiklerimin yanımda olmaması ,sevdiğim şehirde olmamak
hepsi bu işte bana iyi gelen herşeyin benden uzakta olması.
gerçek dostlarımın ,arkadaşlarımın başka bir yerde olması.
ne kadar karamsar olmuşum böyle, bu şehir ne kadar yıpratmış beni.hiç sevmedim,sevemedim.
zorunluluklar karşısında yok çare ,mecburr.
bir hapisahane benim için ,bir hücre.nasıl güzelleştirebilirim diye düşündüğüm
atraksiyonlar aradığım ama kısa sürede yine eski halime döndüğüm.
nerde benim kıpır kıpır hayat dolu günlerim?ne oldu anlamadım.
iki çocuk annesi olmak zor mu geldi?asla!hayır!
beni benden alan bu şehir bu şehir...